Introductie en classificatie van encoders

An encoderis een apparaat dat een signaal (zoals een bitstroom) of gegevens compileert en omzet in een signaalvorm die kan worden gebruikt voor communicatie, transmissie en opslag. De encoder zet hoekverplaatsing of lineaire verplaatsing om in een elektrisch signaal; de eerste wordt een codeschijf genoemd en de laatste een maatstaf. Volgens de uitleesmethode kan de encoder worden onderverdeeld in twee typen: contacttype en contactloos type; volgens het werkingsprincipe kan de encoder worden onderverdeeld in twee typen: incrementeel type en absoluut type. De incrementele encoder zet de verplaatsing om in een periodiek elektrisch signaal, zet dit elektrische signaal vervolgens om in een telimpuls en gebruikt het aantal pulsen om de grootte van de verplaatsing weer te geven. Elke positie van de absolute encoder komt overeen met een bepaalde digitale code, waardoor de indicatie alleen betrekking heeft op de begin- en eindposities van de meting, maar niets te maken heeft met het middelste proces van de meting.

Classificatie van encoders
Volgens het detectieprincipe kan de encoder worden onderverdeeld in optische, magnetische, inductieve en capacitieve types. Afhankelijk van de kalibratiemethode en de signaaluitvoervorm, kan hij worden onderverdeeld in drie types: incrementeel, absoluut en hybride.
Incrementele encoder:

Incrementele encoderMaakt direct gebruik van het principe van foto-elektrische conversie om drie groepen blokgolfpulsen (A, B en Z) uit te voeren. Het faseverschil tussen de twee groepen pulsen A en B is 90 graden, waardoor de draairichting gemakkelijk kan worden beoordeeld. Fase Z is één puls per omwenteling, wat wordt gebruikt voor de positionering van referentiepunten. De voordelen zijn het eenvoudige principe en de eenvoudige structuur, de gemiddelde mechanische levensduur kan meer dan tienduizenden uren bedragen, de sterke anti-interferentie eigenschappen, de hoge betrouwbaarheid en de geschiktheid voor transmissie over lange afstanden.
Absolute encoder:

Een absolute encoder is een sensor die rechtstreeks getallen uitstuurt. Op de ronde codeschijf bevinden zich verschillende concentrische codeschijven in radiale richting. De sectorbomen van het codespoor hebben een dubbele relatie. Het aantal codesporen op de codeschijf is het aantal cijfers van het binaire getal. Aan de ene kant van de codeschijf bevindt zich een lichtbron en aan de andere kant een lichtgevoelig element dat overeenkomt met elk codespoor. Wanneer de code zich in verschillende posities bevindt, zet elk lichtgevoelig element een bijbehorend niveausignaal om, afhankelijk van of het wel of niet verlicht is, en vormt zo een binair getal. Het kenmerk van deze encoder is dat er geen teller nodig is en dat een vaste digitale code die overeenkomt met de positie op elke positie van de roterende as kan worden gelezen.
Hybride Absolute Encoder:

Hybride absolute encoder, deze geeft twee sets informatie uit. Eén set informatie wordt gebruikt om de positie van de magnetische pool te detecteren, met een absolute informatiefunctie. De andere set is precies hetzelfde als de uitvoerinformatie van de incrementele encoder.